Biologisch Centrum, Haren

Op deze pagina over het Biologisch Centrum vind je de volgende onderwerpen:

• Biologisch Centrum in vogelvlucht
• Schoorstenen in de steigers
• Solar Orbit Transit Station

Het Biologisch Centrum in vogelvlucht

Noord is rechts boven, tevens de richting naar de stad Groningen. Rechts onder loopt de Kerklaan, waaraan het Biologisch Centrum is gelegen. De Hortus Haren begint bovenin, achter het bakstenen 'oude Zoölogisch Lab'.

Midden boven ligt vleugel D; mijn kamer is helemaal aan het eind. De computer-practicumzalen zijn in vleugel G, dat is die vierkante doos geheel links. Daarnaast, iets minder vierkant en lager, vleugel F met collegezalen, bibliotheek en kantine.

Vleugel D huisvest naast de Dierfysiologie nog de Gedragsbiologie, Mariene Biologie en Elektronenmicroscopie. Vleugel G herbergt ook het Isotopenlab en de Lerarenopleiding.
In vleugel A (rechts boven) zetelen Microbiologie, Genetica en de werkplaatsen, in vleugel C (rechts onder) huist Biologie van Planten.

In vleugel B (rechts midden) is een onderdeel van de Belastingdienst ondergebracht, alsmede het Rijksinstituut voor Kust en Zee (RIKZ) van Rijkswaterstaat. We hebben weinig last van ze.
Naast de ingang, midden in de zuidzijde, zie je nog net het goudkleurige ringetje van het Solar Orbit Transit Station.

Schoorstenen in de steigers (zomer 1991)

Het ketelhuis van het Biologisch Centrum met zijn schoorstenen is weliswaar (nog) geen monument, maar de vijf pijpen zijn uniek, zeker nu die van de Hunzecentrale door de sloper op 25 april 1998 zijn omgelegd. En deze hebben toch al het esthetisch voordeel dat ze op gelijke afstanden van elkaar staan.
Let eens op hoe krachtig het verticale ritme van de pijpen hier ondersteund wordt door het horizontale van de steigers!

Het Solar Orbit Transit Station

Je zou eerder denken dat hier het Astronomisch Instituut gevestigd is. Of misschien wel de Astrologische Academie. Een geheim telecommunicatiecentrum van de CIA, dan?

Het 'Solar Orbit Transit Station' van kunstenaar Gerard Hali kijkt altijd strak naar dezelfde plek op de hemelbol. In tegenstelling tot de indruk die het 'onderstel' wekt, is het object niet draaibaar. Dat fixatiepunt is het snijpunt van de hemel-equator met de meridiaan van Haren. Met andere woorden: op 21 maart en 23 september om 12 uur zonnetijd valt het zonlicht recht in het instrument. Het is dus eigenlijk een 'equinoctiale meridiaanwijzer'.

Via een schuin opgestelde spiegel onderin wordt het licht weerkaatst naar een tweede spiegel, die onder de luifel hangt. Op zijn beurt stuurt deze het zonlicht recht de duistere hal van het gebouw in, soms zelfs tot in de lift.

In de lifthal is op glas de volgende tekst aangebracht:

Solar Orbit Transit Station     Op 20/21 maart en 22/23 september verlicht de zon,     wanneer zij in het zenit staat, deze ruimte.

Gelukkig werkt het station ook als de zon op die data gewoon in het zuiden staat.

Het kunstwerk is uit 1991, toen de verbouwing van het Biologisch Centrum gereedkwam. De kunstenaar heeft het idee erachter als volgt uitgedrukt: De drie instellingen die in het Biologisch Centrum gevestigd zijn verrichten nauwkeurige waarnemingen voor hun werkzaamheden. Dit gegeven is een bindend element tussen de instellingen onderling en tussen hen en het object.

Hoe de kunstenaar tot dat onderstel gekomen is dat draaibaarheid suggereert, heb ik in de beschikbare documentatie niet kunnen vinden. Misschien vond hij een object dat schuin tussen die rechte, haakse bebouwing staat, esthetisch 'wringen'. Door draaibaarheid te suggereren, lijkt het of het toevallig eventjes in deze stand staat, waardoor dat gevoel tegengegaan wordt.