Analemmatische zonnewijzers

Dijon (Côte d'Or, Frankrijk)

Volgens Rohr is deze zonnewijzer identiek aan die in Brou. Nou, dat is dus duidelijk niet zo. Er is geen gesloten rand, maar losse uurtegels in het gras; daarmee ook geen halfuurs- en kwartierindeling. Wèl heeft hij 24 uurpunten, aangeduid met twee maal I tot XII, voor plaatselijke tijd. Tegen de tegels voor VI en XII uur liggen tegels met de windstreken. Op de foto hierboven zie je nog net de helft van de S (van Sud).

Deze zonnewijzer is zelfs iets groter dan die in Brou: de lange as is 12.2 m. Voor de datumlijn zijn vier stenen platen gebruikt, waarvan er drie tamelijk verweerd zijn (foto hiernaast) en er één van recenter datum is. Die zal wel ècht kapot geweest zijn.

Zoals je op de 'gebruiksaanwijzing' hieronder kunt lezen, staat de initiaal bij de eerste van de maand en het dierenriemteken bij de 21e.

De zonnewijzer is al in 1827 door de stadsarchitect Caumont aangelegd in een parkje dichter bij de stad. Hij baseerde zich hierbij op het voorbeeld in Brou. Na enige omzwervingen is de zonnewijzer in 1854 hier terechtgekomen. Daarmee is het de op één na oudste analemmatische zonnewijzer ter wereld. Alle andere nog bestaande exemplaren stammen bij mijn weten uit de 20e eeuw, met die in Besançon als eerstvolgende (1902).

De zonnewijzer ligt helemaal achterin het Parc de La Colombière, een groot park aan de zuidkant van de stad. Het is in 1670 aangelegd door de beroemde tuinarchitect Le Nôtre en grenst aan het riviertje de Ouche, dat achter de heg hierboven links stroomt. Het park is populair bij joggers.

Ligging: 47.4° NB, 5.0° OL
Ontwerp: Caumont
Inwijding: 1854